Jest ona owocem niedawnego wypełniania deklaracji PIT. Z zadowoleniem, jak sumienny obywatel, odnotowałem jaką to kwotą w roku 2014 obdarowałem nasze państwo, gdyż mam świadomość czemu pieniądze te służą. Innych skarbówka uświadamia w tym zakresie na plakatach obrazowo pokazując, że na nasze podatki są jak woda dla wzrostu drzew pośród których gałęzi kryją się usługi publiczne, obrona narodowa, szkolnictwo i ochrona zdrowia. Z resztą, zwrot „wzrost”, który pasuje dla rozwoju drzewa pasuje także dla rozrostu polskiej administracji. I nie jestem, w cale pewien, jako podatnik, czy ten rozrost jest czymś pozytywnym.

W miarę rozwoju cywilizacyjnego wzrasta liczba naszych, jako społeczeństwa oczekiwań wobec państwa. Administracja publiczna stara się im sprostać, ale czy ilość norm prawnych w Polsce, procedur a co za tym idzie organów administracji jest aby optymalna? Mam wątpliwości. W samej tylko ochronie żywności i bezpieczeństwie żywienia, naliczyłem 14 różnych instytucji cywilnych i wojskowych, o których mówi ustawa. Cieszy mnie na tym tle deregulacja jaką rozpoczął Jarosław Gowin, ale czy np. wraz z ograniczeniem zadań kontrolnych marszałków województw wobec pilotów wycieczek i przewodników turystycznych proporcjonalnie zmniejszyła się administracja te zadania realizująca?

Wydaje mi się, że o ile przez ostatnich 25 lat całkowicie przebudowaliśmy model samorządu terytorialnego, o tyle całkowicie zapomnieliśmy o administracji rządowej. Administracja rządowa to nie tylko rząd, czyli ministerstwa. To także organy terenowe na szczeblu województwa i powiatu oraz liczne organy centralne podległe ministrom. I to te organy, z uwag na ich miejsce w drugim szeregu, są często poza społeczną i medialną kontrola. A jeden minister potrafi być przełożonym nawet kilkunastu takich organów, złożonych z tysięcy etatów we wszystkich powiatach kraju.

Brak reformy administracji centralnej, przy rozroście prawa administracyjnego nakładającego na państwo nowe zadania publiczne owocuje u nas rozrostem nieefektywnej biurokracji. Przykładów mógłbym mnożyć aż nadto. Ale czy partie polityczne mają nam w tym względzie coś do zaoferowania? Nie przypominam sobie propozycji, bo rządzący zajmują się jedynie sprawami natury codziennej jak temperatura wody w naszych kranach. A może główni kandydaci na najwyższy urząd w państwie chcą coś tu zmienić? Szukam, czytam i nic. O koniecznej reformie administracji centralnej nie mówi nikt, wszyscy się boją, a będzie ona wielkim wyzwaniem dla następnego rządu wyłonionego po listopadowych wyborach. Szkoda tylko, że rządzący nami o ośmiu lat rzekomi liberałowie nie widzą tego problemu, bo mogli się z nim już dawno uporać. I szkoda, że z jedynej kandydatki w wyborach prezydenckich, która postuluje weryfikację polskiego ustawodawstwa, aktyną rolę prezydenta w procesie legislacyjnym i stosowane weta wobec projektów złych i niepotrzebnych, głównie się szydzi zamiast słuchać. A to ograniczenie prawa administracyjnego dałoby sygnał do ograniczenia administracji i biurokracji.

No ale większość naszej sceny politycznej woli zapewne uszczęśliwić wyborców obiecując, że po ich wygranej pogoda już zawsze będzie tak piękna jak minionej soboty. Niebawem zobaczymy ilu wyborców da się nabrać na takie obietnice.

Pozdrawiam,

Tomek Bojar – Fijałkowski